پیام خوزستان - یک پژوهش تازه در دانشگاه علوم پزشکی دزفول نشان میدهد مراقبان خانوادگی بیماران مبتلا به سرطان، با وجود نقش حیاتی در روند درمان، خود با حجم بالایی از نیازهای برآوردهنشده مواجهاند.
به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان خوزستان ، دکتر حدیث اشرفیزاده، مجری مسئول این تحقیق اظهار کرد: این مطالعه که در سال ۱۴۰۲ روی ۴۷۶ مراقب خانوادگی در استانهای خوزستان و تهران انجام شد، نشان داد بیشترین دغدغههای مراقبان مربوط به دسترسی به اطلاعات درباره پیشآگهی بیماری، خدمات حمایتی ویژه مراقبان و مدیریت ترسهای جسمی و روانی بیماران است.
وی با بیان اینکه نیازهای حمایتی مراقبان به ویژه در حوزههای اطلاعاتی و خدمات سلامت در سطح بالا قرار دارد، افزود: بیش از ۹۲ درصد مراقبان اعلام کردند که به اطلاعات دقیق درباره آینده بیماری و خدمات حمایتی نیاز دارند. بیش از ۹۱ درصد مراقبان خواستار کمک در مدیریت نگرانیهای جسمی و روانی بیماران بودند.
اشرفیزاده ادامه داد: در مقابل، نیازهایی مانند «اطلاعات درباره مشکلات باروری» یا «دسترسی به جای پارک در بیمارستان» از سوی بیشتر مراقبان، تامینشده تلقی شد.
وی بیان کرد: مراقبان خانوادگی، ستونهای اصلی در مسیر درمان بیماران هستند، اما خودشان بیشتر فراموش میشوند. شناسایی و پاسخ به نیازهای آنان میتواند کیفیت مراقبت از بیماران را به شکل چشمگیری ارتقا دهد.
عضو هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی دزفول در ادامه گفت: این نتایج نشان میدهد که نظام سلامت باید مراقبان را به عنوان دریافتکنندگان خدمات در نظر بگیرد، نه صرفا همراهان بیمار.
وی با اشاره به اهمیت این موضوع اضافه کرد: در ایران، سرطان پس از بیماریهای قلبی و حوادث، سومین عامل مرگومیر محسوب میشود. با افزایش نرخ بقای بیماران به دلیل پیشرفتهای پزشکی، نقش مراقبان خانوادگی پررنگتر شده است. آنان نه تنها در مدیریت علائم و درمانها بلکه در حمایت عاطفی و روانی بیماران نقش حیاتی دارند. با این حال بسیاری از مراقبان بدون آموزش و حمایت کافی، بار سنگین مراقبت را به دوش میکشند.
این محقق گفت: این پژوهش نشان میدهد که توانمندسازی مراقبان خانوادگی باید به عنوان یک ضرورت در نظام سلامت ایران دیده شود. خدمات حمایتی و آموزشی ویژه مراقبان میتواند فشار روانی و جسمی آنان را کاهش دهد. رسانهها و نهادهای اجتماعی باید صدای مراقبان را بازتاب دهند تا این قشر خاموش دیده شود.