شب یلدا، بهانه‌ای برای دورهم بودن و زنده نگهداشتن سنت‌های دیرینه

پیام خوزستان - شب یلدا، بلندترین شب سال در خوزستان فقط یک آیین تقویمی نیست، بلکه بهانه‌ای است برای دورهم‌بودن، تازه‌کردن دیدارها و زنده نگه‌داشتن سنتی که نسل به نسل منتقل شده است.

به گزارش خبرگزاری صدا و سیمای استان خوزستان ، شب یلدا، بلندترین شب سال در خوزستان فقط یک آیین تقویمی نیست؛ بهانه‌ای است برای دورهم‌بودن، تازه‌کردن دیدارها و زنده نگه‌داشتن سنتی که نسل به نسل منتقل شده است. مردمی که به خونگرمی و مهمان‌نوازی شناخته می‌شوند، در این شب تا دیروقت چراغ خانه‌ها را روشن نگه می‌دارند و سفره‌هایی می‌گسترانند که رنگ، طعم و صمیمیت در آن موج می‌زند.
در خانه‌های خوزستانی، یلدا با غذا‌های ساده، اما ریشه‌دار معنا پیدا می‌کند؛ از آش لبو، آش رشته، آش ارده گرفته تا شیره خرما که هنوز هم پای ثابت بسیاری از سفره‌هاست. میوه‌های فصل پاییز و زمستان، به‌ویژه محصولات بومی، جلوه‌ای خاص به این شب می‌دهند؛ پرتقال دزفولی و لیموشیرین دزفولی که نه‌تنها طعم، بلکه هویت منطقه را به سفره‌ها می‌آورند.
تنوع قومی خوزستان، یلدا را در این استان به شبی چندرنگ تبدیل کرده است. عرب، لر، بختیاری، دزفولی، شوشتری و دیگر اقوام، هرکدام با رسم و زبان خود این شب را پاس می‌دارند؛ اما نقطه مشترک همه، جمع خانوادگی و احترام به این سنت کهن ایرانی است.
از شوشتر، دزفول و اهواز گرفته تا بهبهان، خرمشهر، آبادان، سوسنگرد، هویزه، ایذه، باغملک، ماهشهر و بندر امام خمینی، یلدا با حال‌وهوایی زنده و اجتماعی برگزار می‌شود.
امسال، هم‌زمانی شب یلدا با آغاز ماه رجب حال‌وهوای متفاوتی به این شب داده است. بسیاری از خانواده‌ها، شادی یلدا را پررنگ‌تر برگزار کرده‌اند و حتی برخی عروسی‌ها عمداً برای شب یلدا برنامه‌ریزی شده تا این تقارن مبارک را به خاطره‌ای ماندگار تبدیل کنند. شادی‌های ساده، بی‌تکلف و خانوادگی که بیشتر بر کنار هم بودن تکیه دارد تا تجمل.
با وجود فشار‌های اقتصادی و افزایش هزینه‌های زندگی که این روز‌ها بازار و معیشت خانوار‌ها را تحت تأثیر قرار داده، مردم خوزستان تلاش کرده‌اند گرمای دل‌هایشان را حفظ کنند. یلدا در این استان، بیش از هر چیز، نشان می‌دهد که شادی لزوماً وابسته به هزینه‌های سنگین نیست؛ گاهی یک کاسه آش، چند میوه فصل و جمع صمیمی خانواده کافی است.
شب یلدا در خوزستان، همچنان نماد پایداری سنت‌ها، همدلی اجتماعی و امید به روشنایی پس از تاریکی است؛ شبی که در آن، سردی زمستان با گرمای دل‌ها به تعادل می‌رسد و یک رسم دیرینه ایرانی، زنده و پویا ادامه پیدا می‌کند.