پیام خوزستان - رکنا / هورالعظیم، بزرگ‌ترین تالاب مرزی کشور که باید شاهرگ حیات جنوب غرب ایران باشد، ماه‌هاست به کانونی از دود و آتش بدل شده است؛ بحرانی که شهروندان هویزه، بستان، حمیدیه، اهواز و دشت آزادگان را به خفگی کشانده و به گفته مردم، حتی «حق نفس کشیدن» را از آنان گرفته است. با وجود اصول صریح قانون اساسی درباره حق حیات، بی‌عملی دستگاه‌های مسئول در مهار آتش و تأمین حقابه تالاب، زندگی هزاران نفر را در معرض خطر فوری قرار داده است.
هورالعظیم، بزرگ‌ترین تالاب مرزی کشور و شاهرگ حیاتی جنوب غرب ایران، مدتی است به جای آنکه پناهگاه پرندگان مهاجر و منبع حیات برای جوامع محلی باشد، به کانونی از دود و آتش تبدیل شده است. شعله‌های پنهان در اعماق نی‌زارها، هر روز بخشی از حیات تالاب را می‌بلعد و آنچه برای شهروندان باقی می‌گذارد، تنها ابری از دود غلیظ، ریزگردهای سمی و تنفسی دشوار در گرمای سوزان بیش از 48 درجه است.
بازار 
روایت مردم؛ «حق نفس کشیدن» هم سلب شده است
شهروندان مناطق دشت آزادگان، از رفیع و بستان تا هویزه و حتی اهواز، بیش از دو ماه است که زیر سایه دود سنگین، روز و شب می‌گذرانند. این دود نه تنها آسمان را تیره کرده بلکه به تعبیر مردم محلی، حق بدیهی «نفس کشیدن» را از آنها گرفته است. بیماران قلبی، ریوی و کودکان در خط مقدم این بحران قرار دارند و بیمارستان‌ها در شرایطی قرار گرفته‌اند که به جای مقابله با بیماری‌های معمول فصلی، باید پذیرای موجی از بیماران تنفسی باشند.
مردم تاکید می کنند: مطابق اصل 134 قانون اساسی، مردم حق حیات دارند. و به استناد اصول 113 و 121، رئیس‌جمهور به‌عنوان عالی‌ترین مقام اجرایی کشور، موظف به پاسداری از همین حقوق اساسی است. اما سکوت و بی‌عملی دستگاه‌های مسئول، عملاً شهروندان را در میانه میدان رها کرده است. این بی‌توجهی، نه صرفاً یک بحران زیست‌محیطی، بلکه نقض صریح حقوق شهروندی و انسانی است.