بزرگنمايي:

پیام خوزستان - تحریریه پارسینه: آدرس به دست سرگردان این خیابان و آن خیابان است؛ تنها دو ساعت وقت دارد که خودش را به مرکز تصویربرداری که دندانپزشکش معرفی کرده برساند و از دندانش عکس بگیرد و دوباره به مطب او باز گردد. فاصله مطب خانم دندانپزشک تا مرکز تصویربرداری حدود یک ساعتی می شود؛ البته با تاکسی اینترنتی.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
زهرا که دندان درد امانش را بریده و چند روزی است که یک پایش در مطب پزشک و پای دیگرش در مراکز تصویربرداری است می گوید: «همین دو روز پیش دندانپزشک برایش عکس نوشت و تاکید کرد که حتما در فلان مرکز عکس را بگیرم. اما تا از مطب به مرکز معرفی شده برسم، دیر وقت شده و ساعت کاری اش به پایان رسیده بود. برای همین ترجیح دادم، عکس را در مرکز دیگری که به خانه ام نزدیک بود، بگیرم. حالا، اما امروز که دوباره به دندانپزشکم مراجعه کردم تا عکس را ببیند و برایم نوبت درمان بزند، او تصویر را قبول نکرد و گفت این عکس به درد نمی خورد! حتما جایی که معرفی کردم باید عکس بگیری و دوباره من را روانه آن مرکز کرد!» زهرا می گوید این اولین باری نیست که چنین اتفاقی برایش افتاده و پزشک او را مجبور کرده از مرکزی که خودش معرفی می کند، خدمات بگیرم: «خیلی از این مراکز بیمه تکمیلی مرا قبول نمی کنند و من به اجبار پزشک مجبور هستم به صورت آزاد، خدمات دریافت کنم. یا اینکه هزینه دریافتی برخی از این مراکز بسیار بیشتر از جاهای دیگری است که خودم می شناسم. اما چاره ای ندارم، سال هاست که پزشکم را می شناسم و همه دندان هایم را پیش او درست کرده ام.» تجویز درمان های القایی! این روزها با پزشکان زیادی مواجه می شویم که به محض اینکه به مطب شان پا می گذاریم، خودشان به معرفی مراکز تصویربرداری یا پاتولوژی و… می پردازند یا درمان های القایی برای بیمار تجویز می کنند که مریض اصلا به آنها نیازی ندارد؛ مراکزی که هزینه آنها بیشتر از هزینه باقی جاهای دیگر است و این موضوع نشان از بده بستان پزشکان با صاحبان آنها دارد. ستاره نیز تجربه ای مشابه به زهرا دارد. می گوید چند سال پیش، پایش شکسته بود و پزشک به هیچ عنوان حاضر به گچ گرفتن آن نشد: «او مرا وادار کرد از مرکزی که خودش به من معرفی کرده بود، پروتزی تهیه و حدود سه ماه از آن استفاده کنم. بعدا فهمیدم که پایم اصلا نیازی به این پروتز نداشته و با گچ معمولی قابل درمان بوده است. آن موقع چیزی حدود 500 هزار تومان پول بابت این پروتز پرداخت کردم.» پگاه نیز می گوید: « با هزار و یک دردسر از یکی از پزشکان پوست و مو که برای خودش اسم و رسمی در کرده و همه او را می شناسند، توانستم نوبت بگیرم. اما پس از ویزیت مرا به یک مرکز زیبایی معرفی کرد تا خدمات مورد نیازم را آنجا دریافت کنم.»
موضوعی که انکارشدنی نیست! بده و بستان های پزشکان و مراکز مختلف، حالا موضوعی انکارناشدنی است. بسیاری از بیماران می گویند پس از ویزیت پزشک از آنها خواسته که حتما داروی خود را از فلان داروخانه تهیه کنند و به او نشان دهند. این موضوع به وفور برای بیماران مختلف رخ داده است. ایرج خسرونیا، رییس جامعه پزشکان متخصص داخلی در گفت و گو با رسانه ها در این باره توضیح می‌دهد: حضور نداشتن مسئولان فنی داروخانه‌ها در محل کار خود به صورت مرتب، نظارت نامطلوب مسئولان بر عملکرد پزشکان، رعایت نکردن تعرفه‌های دارویی ازسوی برخی داروخانه‌ها و نبود نظارت در صدور مجوز دریافت داروها از جمله مشکل‌هایی است که اکنون در رابطه بین پزشک و داروخانه وجود دارد. البته وی معتقد است که تعداد پزشکان متخلف که برای معرفی بیمار به داروخانه یا آزمایشگاهی خاص پورسانت دریافت می‌کنند، بسیار اندک است و در این باره می‌گوید: اگر پزشکی مرتکب چنین تخلفی شود، سازمان‌های بیمه‌گر با بررسی نسخه‌هایش که همه بیماران را به مراکزی خاص فرستاده است، سر از ماجرا در می‌آورند و او را به سازمان نظام پزشکی یا سازمان تعزیرات معرفی می‌کنند.
زد و بندی در کار نیست! ســید محمد میرخانی، معاون اجتماعی وپارلمانی ســازمان نظام پزشکی، هم در خصوص برخی مراودات مالی در حوزه پزشــکی به رسانه ها می گوید: در هرگونــه رابطه مالی که چند طرف وجود داشته باشــد، ممکن است مدل های مختلفی ایجاد شود که در آن یک نفر بخواهد نفع بیشــتری ببرد. این موارد فارغ از علت اولیه اش، در هر حــوزهای وجود دارد و من نیــز با برخی از آنها مواجــه شــده ام. در دوران کاری ام، گاهی از آزمایشگاهها، رادیولوژیها و مراکز فیزیوتراپی و داروخانه ها به ما مراجعه می شود تا به نحوی با ما آشنا شوند. آنها توصیه می کنند که اگر بیمار دارید، به ما ارجاع دهید. این مسئله لزوما به معنای وجود زد و بند مالی نیست؛ گاهی اوقات هدف آنها فقط
معرفی امکانات خود است. برای مثال، ممکن است بگویند که دســتگاه رادیولوژی ما کیفیت بالایی دارد و از این لحــاظ بهتر از ســایر رادیولوژیها هستیم. این نوعی تبلیغ برای کارشان است و بوی زد و بند منفی در آن وجود ندارد. گاهی اوقات، نیز داروخانهای که دورتر از مطب است و بیمار کمتریدارد، بنابراین تلاش می کند تا برای خود مشتری جذب کند. گاهی هم نزدیک به یک مطب یا مرکز درمانی است و میخواهد برای خود انحصار درست کند، برای همین پیشنهاداتی می دهد که به نحوی صمیمیتر باشد. در مواردی، اگر نسخه ای بدخط باشد، همکاری می کند و دارو را به بیمار می دهد و می گوید بعداً دست خط را درست کنید. این موارد، درواقع زد و بند نیست بلکه تعاملانی است بین پزشک و این مراکز است.» با وجود این ادعاها اما بیماران همچنان از تبانی پزشکان ومراکز مختلف و ارجاع آنها به این مراکز گلایه می کنند و شاکی هستند؛ موضوعی که نیاز به نظارت و اعمال سخت گیری های بیشتری از سوی وزارت بهداشت دارد.
+
آخرین اخبار ورزشی را در جامعه ورزشی آفتاب نو بخوانید.
حقوق زنان، قربانی تأخیر؛ لایحه منع خشونت از مجلس پس گرفته شد الان بخر، بعداً پرداخت کن(BNPL): آزادی مصرف یا دام بدهی‌های پنهان؟ نقدی بر عملکرد دولت و رسانه‌ها در فاجعه بندرعباس گاف‌های پرهزینه رسانه ملی؛ تشدید اختلافات داخلی و تنش در روابط خارجی چالش های آبرو داری از ایران و ایرانی در واتیکان