پیام خوزستان - چارسو فرهنگ/ رابرت ردفورد در هشتاد و نه سالگی درگذشت. ستاره‌ای که نقش‌آفرینی‌اش در فیلم‌های «بوچ کسیدی و ساندنس کید» -در نقش ساندنس کید- و «نیش» -در نقش جانی هوکر- او را به ستاره‌ای ماندگار در تاریخ سینما بدل کرد.
ردفورد در دهه‌های 60 و 70 در کنار پل نیومن به شهرت رسید و خیلی زود بدل به شمایلی از یک ستاره خوش‌چهره و کاریزماتیک شد. او با این حال سعی کرد با انتخاب‌های متفاوتش، این شمایل را بشکند. ردفورد در «جرمایا جانسون» چهره مردی تنها و تلخ در دل طبیعت را بازی کرد، در «گتسبی بزرگ» به جِی گتسبی جان داد، در «همه مردان رئیس‌جمهور»، باب وودوارد را به تصویر کشید، با بازی در نقش روی هابز در فیلم «استعداد ذاتی»، در یکی از محبوب‌ترین فیلم‌های ورزشی تاریخ سهم داشت و در «خارج از آفریقا» -در کنار مریل استریپ- تصویر مردی ماجراجو و عاشق را به یادگار گذاشت. ردفورد سال‌ها بعد در «همه چیز از دست رفته» با حضوری بی‌کلام نقش متفاوت دیگری به کارنامه خود افزود تا در نهایت با «پیرمرد و تفنگ» با پرده سینما وداع کند.
هرچند ردفورد در قامت کارگردان نتوانست به موفقیت‌هایش به عنوان بازیگر برسد، اما با «مردم معمولی» در سال 1980 اسکار بهترین فیلم را برد و به خاطر «مسابقه تلویزیونی» جایزه بهترین فیلم را از حلقه منتقدان نیویورک گرفت. عده‌ای بزرگ‌ترین میراث او را تاسیس بنیاد و جشنواره ساندنس می‌دانند. گعده‌ای ویژه فیلمسازان مستقل آمریکا که از آن فیلمسازانی مانند تارانتینو و سودربرگ به سینما معرفی شدند. البته کارنامه ردفورد پر فرازوفرود بود و بعضی نقش‌ها و پروژه‌هایش بسیار ناموفق بودند، اما اصرار او بر تجربه‌های متفاوت و فاصله گرفتن از کلیشه «ستاره خوش‌قیافه»، ردفورد را به شخصیتی متفاوت در نظام ستاره‌پرور هالیوود بدل کرد.
بازار ![]()
تصویر ردفورد -چه با لبخندهایش در آثار جوانی و چه با نگاه‌های اندوهگین و سنگینش در نقش‌های متأخر- در حافظه سینما باقی خواهد ماند.