پیام خوزستان - فارس / مدیرکل آموزشوپرورش خوزستان از تعریف 650 پروژه آموزشی و تضمین حضور معلم در همه کلاسها خبر داد؛ اما تجربه سالهای گذشته و کمبود مزمن معلمان، فضاهای فرسوده و وعدههای نیمهتمام، پرسشی جدی را پیش میکشد: آیا اینبار هم سخنرانیها جای عمل را میگیرد یا کلاسهای خالی و مدارس کانکسی همچنان بخشی از واقعیت تلخ خوزستان خواهند بود؟
«هیچ کلاسی بدون معلم نمیماند»؛ این تازهترین وعده ناصر علیفر، مدیرکل آموزشوپرورش خوزستان است. او در خرمشهر از تعریف 650 پروژه آموزشی در قالب «نهضت توسعه عدالت» خبر داد و این برنامه را گامی برای جبران عقبماندگیها معرفی کرد. اما پرسش اصلی اینجاست: وقتی 14 منطقه آموزشی استان در وضعیت قرمز کمبود فضای آموزشی هستند، آیا 650 پروژه روی کاغذ میتواند پاسخگوی نیاز واقعی باشد؟
بازار

طبق اعلام محمد سعیدیپور، مدیرکل نوسازی مدارس استان، کارون بدترین شرایط را دارد و شهرهایی چون دزفول، شوشتر و آبادان نیز در وضعیت بحرانی قرار دارند. سرانه فضای آموزشی خوزستان تنها 4.92 متر مربع است؛ نیم متر کمتر از میانگین کشور. برای رسیدن به حداقل استاندارد باید 500 هزار متر مربع فضای جدید ساخته شود.
همزمان، بحران نیروی انسانی نیز سایه سنگین خود را بر مدارس استان گسترده است.
استاندار خوزستان، سیدمحمدرضا موالیزاده، در شورای آموزشوپرورش اعتراف کرد: 4 هزار معلم درخواست انتقال از خوزستان به استانهای دیگر دادهاند؛ آماری که نشان میدهد شعار «هیچ کلاس بدون معلم» در خطر جدی است.گرمای طاقتفرسا، مدارس کانکسی، نبود تجهیزات سرمایشی، و تراکم بالای دانشآموزان بخشی از دلایلی است که معلمان را به ترک خوزستان واداشته.
این در حالی است که خیرین مدرسهساز نیز بارها گفتهاند بدون سیاستگذاری کلان و حمایت دولتی، توان پوشش دادن چنین حجم از عقبماندگی وجود ندارد.
از سوی دیگر، استاندار خوزستان تأکید کرده است که آموزش تنها در ساختوساز خلاصه نمیشود و «پرورش و مهارتهای زندگی» نیز باید مورد توجه قرار گیرد؛ اما کارشناسان هشدار میدهند در شرایطی که کودکان بسیاری هنوز در مدارس فرسوده و کلاسهای بدون کولر درس میخوانند، صحبت از پرورش بدون رفع نیازهای ابتدایی، نوعی فاصلهگرفتن از واقعیتهای تلخ کف مدرسههاست.
اکنون، در آستانه مهرماه، پرسش اصلی مردم خوزستان این است: آیا وعده 650 پروژه و شعار " alt="پیام خوزستان" width="100%" />