بزرگنمايي:

پیام خوزستان - به گزارش "ورزش سه"، دربی 3 اردیبهشت را باید فارغ از حرف‌ها و رفتارهای بچگانه این روزها دنبال کرد.
دو تیم پرطرفدار پایتخت درحالی یکشنبه به مصاف هم خواهند رفت که گویی برنده این مسابقه، فینالیست و بازنده آن از دور رقابت‌ها حذف خواهد شد. جدالی که به معنی واقعی کلمه، تعریف "یا همه یا هیچ" است؛ حاصل تلاش یک‌ساله.
  پس جایی برای احتیاط و مدارا نیست، بخصوص که دو تیم، این روزها سرحال و آماده‌اند و اگر در فرم همیشگی باشند شاهد دربی خاص و تماشاگر پسندی خواهیم بود.
هرچند گویا برخی‌ها چنین چیزی را برنتابند. از اتخاذ تصمیم خلق الساعه تعیین ظرفیت 15 هزار تماشاچی تا شایعات بچگانه فضای مجازی. همان جایی که برخی از طرفداران و حتی پیشکسوتان پرسپولیس وقت پیدا کرده‌اند تا به گونه‌ای از برد 6 گله استقلال مقابل هوادار آتو بسازند و برایش عناوینی چون روی زشت فوتبال، مشکوک و کلماتی ازین دست اسم بگذارند. گویی این تنها مسابقه‌ای است که با این اختلاف و تعداد گل به پایان رسیده. امان از جهل و جوگیری! خب اگر بخواهند مبنای نتیجه شائبه‌دار را تعداد گل‌های زده یا تفاضل گل بدانند که 6 هیچ تاریخی خودشان هم زیر سوال خواهد رفت. 
جالب آنکه عده‌ای از این گروه مدعی‌اند این یک نوع جنگ روانی قبل از دربی حساس و سرنوشت‌ساز نیم فصل دوم لیگ بیست و دوم است و خود را پشت این استدلال ساده‌لوحانه پنهان کرده‌اند. درحالی که اگر چنین باشد باید به آنها گوشزد کرد این مدل کری خواندن و شانتاژ کردن، بیشتر باعث تحریک و افزایش انگیزه رقیب خواهد شد. 
درون مستطیل سبز اما جای این چیزها نیست. بخصوص که این دربی تا حد زیادی می‌تواند در تعیین قهرمان فصل موثر باشد و تساوی (نتیجه پرتکرار این جدال سنتی) نه تنها به درد هیچ یک از طرفین نمی‌خورد، بلکه حاصل تلاش یک فصل را به باد خواهد داد.
هر دو تیم استقلال و پرسپولیس برای حفظ شانس قهرمانی فقط 90 دقیقه فرصت دارند تا هرآنچه در توان دارند برای کسب پیروزی و دشت 3 امتیاز دربی درون زمین بگذارند و به این حرف‌های صد من یک غاز خارج از زمین مسابقه کمترین اهمیتی ندهند. 
درواقع در بین 98 دربی برگزارشده، بازی یکشنبه به یکی از مهمترین و سرنوشت‌سازترین رویارویی‌های دو تیم تبدیل شده است که اگر تیمی ترسو عمل کند و قرار باشد تهش به حرف‌های سخیف بی‌ارزش ختم شود، از همین حالا بازنده است. اما چنانچه تیمی مردانه بجنگد... نه! بهتر است در آغاز سال 1402 بجای استفاده از این واژه کلیشه‌ای، از کلمه مبارزه جانانانه بهره برد و گفت چنانچه تیمی بدون ترس پای به میدان بگذارد و جانانه مبارزه کند، حتی می‌تواند جام قهرمانی را در پایان فصل بالای سر ببرد.