پیام خوزستان - عناوین مقاله پیش‌رو بر اساس نظرات کاربران وبسایت Ranker انتخاب شده شده و شاید برخی از آن‌ها خیلی مورد توجه مخاطبان نبوده و حتی نمرات خوبی را هم دریافت نکرده باشند، اما وقتی به داستان‌های سورئال می‌رسیم حرفی برای گفتن دارند

نگاهی به 10 مورد از بهترین فیلم‌ های سورئال
وقتی صحبت از هیجان‌انگیزترین، عجیب‌ترین و پیچیده‌ترین فیلم‌های تمام دوران می‌شود، جای تعجب نیست که نام کارگردان‌های بزرگی مانند دیوید لینچ، تری گیلیام، چارلی کافمن، آری استر و دیوید کراننبرگ به میان بیاید. سورئال‌ترین فیلمسازان سینمای جهان که می‌توانند به ضمیر ناخودآگاه انسان نفوذ کنند، به‌گونه‌ای که خود مخاطب غالبا از آن بی‌خبر است و بدون آنکه آمادگی لازم را داشته باشد درگیر یک تجربه سینمایی عمیق و فراموش‌نشدنی می‌شود.
درحالی که فیلم‌های ترسناک اکثرا محدوده بیشتری از داستان‌های سورئال را در اختیار دارند، اما باید گفت که بهترین نمونه‌ها همیشه به این ژانر محدود نمی‌شود. فیلم‌های سورئال معمولا تصاویر پیچیده‌ و جنون‌آمیزی را به نمایش می‌گذارند که نمی‌توان آن‌ها را به راحتی توضیح داد. این تصاویر مبهم و ناآشنای فراواقع‌گرایانه، گاهی هیچ معنای خاصی ندارند و همانند یک رویا یا کابوس هستند که نیازی نیست حتما در جستجوی معنایشان باشید.
The Man Who Killed Don Quixote 2018
تری گیلیام از جمله فیلمسازان مطرح داستان‌های سورئالیستی است که پیش از این هم آثاری از این دست مانند Brazil (برزیل) و Tideland را کارگردانی کرده. وی با ساخت فیلم The Man Who Killed Don Quixote (مردی که دن کیشوت را کشت) خودش را حتی بیش از پیش به عنوان یک کارگردان صاحب سبک ثابت کرد.
این فیلم یک درام ماجراجویانه است که در آن آدام درایور نقش شخصیت توبی را ایفا می‌کند؛ یک کارگردان سینما که با پیرمردی خراز به نام خاویر (با بازی جاناتان پرایس) که می‌گوید دن کیشوت است سراغ یک سری ماجراهای ناگوار می‌رود.

مردی که دن کیشوت را کشت
برخلاف داستان شلوغ و آشفته آن، این فیلم با اصالتی جسورانه و امضای سورئالیستی گیلیام و تسخیر روح کیشوت در رمان اصلی سروانتس که همچنان مشهور است، مورد تحسین بسیاری قرار گرفت.
Anomalisa 2015
چارلی کافمن یکی از اصیل‌ترین و عجیب‌ترین فیلمسازان سینما است که تاکنون برخی از متفاوت‌ترین و غیرمعمول‌ترین آثار هنری هالیوود را خلق کرده است و از این حیث شهرت دارد.
درحالی که وی فیلمنامه آثار ماندگاری مثل Being John Malkovich (جان مالکوویچ بودن) و Adaptation (اقتباس) را نوشته و جزو مهم‌ترین فیلم‌های دوران کاری او به شمار می‌روند، اما اکنون باید به این استاپ موشن درام که به کارگردانی او در سال 2015 اکران شد، اشاره کرد. این فیلم بر اساس نمایشنامه‌ای از خود کافمن با همین نام در سال 2005 ساخته شد و در تاریخ 30 دسامبر 2015 توسط پارامونت به انتشار رسید.

فیلم آنومالیسا
فیلم در مورد نویسنده‌ای به نام مایکل استون (با صداپیشگی دیوید تیولیس) است که درباره ارائه خدمات به مشتریان می‌نویسد. او به خوبی نمی‌تواند با مردم ارتباط برقرار کند تا زمانیکه با زنی منحصر به‌فرد به نام لیزا (با صداپیشگی جنیفر جیسون لی) در یک هتل آشنا می‌شود . این فیلم پرطرفدار و پرمخاطب کافمن، عجیب، سرگردان و به‌طور عجیبی نشاط‌آور است که می‌تواند جلوه‌های بصری دلهره‌آور را با احساسات انسانی ترکیب کند و در نتیجه به طرز شگفت‌انگیزی گرم و دل‌پذیر باشد.
انومالیسا نامزد جایزه اسکار بهترین انیمیشن و جایزه گلدن گلوب بهترین انیمیشن بلند شد و در هفتاد و دومین جشنواره فیلم ونیز توانست جایزه ویژه هیات داوران را از آن خود کند.
Meshes of the Afternoon 1943
«سایه‌های نیمروز» یک فیلم تجربی بسیار کوتاه به کارگردانی مایا درن و الکساندر همید است که در سال 1943 منتشر شد. این فیلم داستان زنی (با بازی مایا درن) را دنبال می‌کند که به خانه بازمی‌گردد، به خواب می‌رود و کابوس‌های شدیدی را تجربه می‌کند که مرز بین خودآگاه و ناخودآگاه، زندگی بیداری و خواب را محو می‌کند.
درن و همید تصمیم داشتند یک فیلم شخصی و آوانگارد بسازند که درباره مشکلات حاد و علیل‌کننده روانی انسان باشد؛ همانند فیلم‌های فرانسوی سگ اندلسی (1929) و عصر طلایی (1930) که «لوئیس بونوئل» و «سالوادور دالی» ساختند.

سایه های نیمروز
فیلمِ اصلی، فاقد هرگونه موسیقی متن بود، با این حال در سال 1959 و زیر نظرِ مستقیمِ «مایا درن»، یک موسیقیِ متن اثر «ایتو تئیجی» (همسرِ سومِ درن) و با الهام از موسیقی کلاسیک ژاپنی، به فیلم افزوده شد. در سال 1990 میلادی، کتابخانه کنگره، این فیلم را «به‌لحاظِ فرهنگی، تاریخی یا زیبایی‌شناختی، پُراهمیت» قلمداد کرده و آن را جهت حفظ و نگهداری دائمی، به فهرست ملی ثبت فیلم افزود.
این فیلم با هر چیزی که مخاطب قبل یا بعد از آن دیده فرق می‌کند، استفاده از نور و سایه، زوایای متحرک، موسیقی متناقض، و سبک ویرایش نگران کننده که همگی برای خلق یک تجربه رویایی واقعا وحشتناک در هم آمیخته‌اند، شبیه هیچ چیز دیگری نیست.
Twin Peaks: Fire Walk With Me 1992
از زمان اکران اولین فیلم بلندش در سال 1977، هیچ فیلمسازی به اندازه دیوید لینچ به‌خاطر خلق آثار سورئال شهرت پیدا نکرده است. Twin Peaks: Fire Walk With Me که می‌تواند به ضمیر ناخودآگاه انسان به آزاردهنده ترین و قابل تامل‌ترین راه ممکن نفوذ کند، اقتباس سینمایی از سریال Twin Peaks است که اساسا به عنوان پیش درآمدی برای حماسه لورا پالمر (شریل لی) عمل می‌کند.

توئین پیکس: با من بر آتش برو
در به تصویر کشیدن آخرین هفته زندگی لورا پالمر، لینچ موفق می‌شود یکی از عجیب‌ترین، گره‌ دارترین، غیرقابل پیش‌ بینی‌ ترین و کابوس‌ آمیزترین تجربیات سینمایی ثبت شده را خلق کند. پیچ و تاب‌ها و جزئیات پنهان داستان منطق مرموزی دارد که رمزگشایی آن سخت است، اما این شخصیت‌های عجیب و غریب هستند که فیلم را به طرز فراموش نشدنی هیپنوتیزم می‌کنند.
Mulholland Drive 2001
جاده مالهالند اغلب به عنوان یکی از سورئالیست‌ترین آثار و جزو بهترین فیلم‌های دیوید لینچ به شمار می‌رود. رویاها، کابوس‌ها، خاطرات و فراموشی روانی همه در یک داستان پرهیاهو و حیرت‌انگیز از زنی به نام بتی (نائومی واتس) ترکیب می‌شوند که تلاش می‌کند پس از یک تصادف ویرانگر در لس‌آنجلس، زندگی خود را دوباره معنا کند.

جاده مالهالند
قطعه پازل سینمایی از نظر داستانی چالش برانگیز است و در عین حال برای کسانی که می‌توانند معنای رمزگذاری شده فیلم را بشکنند بسیار ارزشمند است. تعداد کمی از فیلمسازان می‌دانند که چگونه مانند لینچ به زوایای غیرمجاز ذهن انسان ضربه بزنند و در عین حال سرگرمی ثابتی را ارائه دهند. اغوا کننده و عجیب و غریب جاده مالهالند به اندازه جاده‌ای که از آن نام برده شده پیچ در پیچ است.
لورا هرینگ (ریتا)، جاستین ثرو، ان میلر، بیلی ری سایرس و مایکل جی از جمله دیگر بازیگران این فیلم هستند.
Midsommar 2019
آری استر در دومین فیلم بلند خود به بررسی افسانه‌های ماندگار ترسناک عامیانه اسکاندیناوی در میدسامر پرداخت. اگرچه این فیلم به اندازه Hereditary (موروثی) ترسناک نیست، اما بسیار دیوانه‌کننده‌تر است، زیرا بینندگان از لحاظ روحی و روانی از طریق شخصیت‌های اصلی که در حال پیشرفت هستند، پازل‌های داستان را حل می‌کنند.

میدسامر
این فیلم ماجرای یک زوج آمریکایی را دنبال می‌کند که در حال تلاش برای حل مشکلات خود در یک جشنواره تابستانی آفتابی سوئد در طول تعطیلات هستند. آداب و رسوم محلی و تشریفات مذهبی عجیب و غریب و پیچیده مخاطبان را به فکر فرو می‌برد و آن‌ها را وادار می‌کند تا پاسخ معنای کلی را بیابند. میدسامر جاه‌ طلب، ترسناک و پر از تصاویر عجیب فرویدی است.
فلورنس پیو، جک رینور، ویل پولتر، گونل فرد، جولیا رگنارسون و بیورن اندرسن بازیگران این فیلم را تشکیل می‌دهند.
Daisies 1966
Daisies (بابونه‌ها) تنها کمدی بی‌نظیری است که به کارگردانی و نویسندگی ورا چیتیلووا موفق به کسب درجه شد.
این فیلم داستان دو زن به نام‌های ماری ( با بازی جیتکا سرهوا، ایوانا کارانووا) را دنبال می‌کند که از مردان مسن سرقت می‌کنند و از پول آن‌ها برای لذت بردن هرچه بیشتر استفاده می‌کنند. زیاده‌روی، هرزگی و شیطنتی که در پی می‌آید به یک کنجکاوی دیوانه‌کننده و هذیان‌آمیز برای نتیجه‌گیری منجر می‌شود.

فیلم سینمایی بابونه ها
لذت گرایی محض در این فیلم به گونه‌ای به تصویر کشیده شده که طرح و شخصیت‌ها غیر ضروری به نظر می‌رسد. همه این‌ها مونتاژ خیره کننده‌ای از سورئالیسم قابل توجه است که هر طرفدار فیلم باید حداقل یک بار آن را تجربه کند.
Eraserhead 1977
دیوید لینچ با اولین فیلم کابوس‌‌گونه سورئال خود، یعنی Eraserhead (کله‌ پاک‌ کن) یک حمله صنعتی سیاه و سفید و آوانگارد به حواس، جهان را شوکه کرد. اغراق بر اهمیت و تأثیر فیلم، نه فقط در میان فیلم‌شناسی لینچ، بلکه برای یک نسل کامل از فیلمسازان، دشوار است.

فیلم کله پاک کن 
داستان فیلم درباره هنری اسپنسر (جک نانس)، مرد عجیبی است که در یک زمین بایر صنعتی فقیر زندگی می‌کند. هنگامی که فرزند جهش یافته‌اش به دنیا می‌آید، در حالی که با دوست دختر عصبانی خود و والدین فوق‌العاده عجیب او سر و کار دارد سعی می‌کند آن را زنده نگه دارد. همان‌طور که فقط لینچ توانایی چنین کاری را دارد، این فیلم تاریک‌ترین غارها و دورافتاده‌ترین فرورفتگی روان انسان را برای ایجاد یک کابوس بیداری نمایش می‌دهد.
Naked Lunch 1991
دیوید کراننبرگ هم مانند دیوید لینچ، چندین تجربه سینمایی درجه یک و هیجان‌انگیز را در قالب فیلمنامه خلق کرده است. وی که به‌عنوان استاد وحشت بدن نیز شناخته می‌شود، این دو اصل را در منبع بی‌ نقصی با هم ادغام کرد و رمان دیوانه‌ وار ناهار برهنه ویلیام اس. باروز را اقتباس کرد.

ناهار عریان
فیلم «ناهار عریان» داستان توهم‌آمیز بیل لی (پیتر ولر)، یک نابودگر حشره را دنبال می‌کند که به ماده کشنده‌ای که برای از بین بردن خزنده‌های عجیب غریب استفاده می‌کند معتاد می‌شود. این اثر کراننبرگ یک کلاسیک کالت به تمام معنا، سبک‌ها، ترانه‌ها، دوره‌ها و موارد دیگر را در هم می‌آمیزد که می‌تواند لکه‌های جبران‌ناپذیری در مغز هر فرد ایجاد کند.
House 1977
این کمدی ترسناک ژاپنی بسیار سرگرم‌کننده و حیرت‌انگیز به مکان‌هایی می‌رود که برای باور کردن باید دیده شود و هر گره روان‌شناختی مغز انسان را طعنه زده و قلقلک می‌دهد.

کمدی ترسناک خانه 
داستان به کارگردانی نوبوهیکو اوبایاشی ، هفت دختر مدرسه‌ای را دنبال می‌کند که در یکی از خانه‌های تسخیر شده اجدادی عمه‌شان گرد هم می‌آیند، جایی که عجیب‌ترین، غیرقابل باورترین، کابوس‌کننده‌ترین پدیده‌های فراطبیعی رخ می‌دهد. انفجار رنگ یک چیز است، زنده خورده شدن توسط یک پیانوی متحرک کاملا چیز دیگری است و این ممکن است بهترین صحنه فیلم باشد.
منبع: vigiato.net