بزرگنمايي:

پیام خوزستان - آخرین خبر / فیلم سینمایی «زیبا صدایم کن» روایت دیدار پدری (امین حیایی) با بیماری روانی و فراری از آسایشگاه روانی، و دختر نوجوانش («زیبا»، با بازی ژولیت رضاعی) در یک روز پرماجرا در تهران است. فیلمنامه اقتباسی از رمان فرهاد حسن‌زاده است و تمرکز آن روی رابطه احساسی میان این دو شخصیت و تلاش برای بازسازی پیوند از دست‌رفته است 
نقاط قوت
1. بازی‌ها
امین حیایی با بازی درخشان و درونی، نقش پدری آسیب‌دیده و دوست‌داشتنی را به زیبایی به اجرا می‌گذارد؛ سکوتش گاه از دیالوگ‌ها تاثیرگذارتر است .
بازار
ژولیت رضاعی نیز در نقش دختر نوجوان حضور قابل توجهی دارد؛ ترکیب حساسیت نوجوانی و نیاز به محبت را باورپذیر ساخته است 
2. کارگردانی و فرم
صدرعاملی با بازگشتی شاعرانه، فضاسازی آرام و طبیعی را با قاب‌بندی منظم و نورپردازی ملایم همراه کرده است؛ مثل بسیاری از آثار قبلی‌اش، بدون اغراق و شعار 
سکانس‌هایی مانند سکانس جرثقیل و موتورسواری دختر بازتابی از نگاه بصری فیلم‌ساز دارد 
3. پرداخت روان‑اجتماعی
فیلم با تمرکز روی مسائل روانی کاراکتر پدر و چالش‌های دختر نوجوان، به نوعی دید انتقادی به جامعه دارد؛ تأکید بر برچسب‌زدن جامعه و اهمیت شنیده شدن فرد انتخاب جالب و به‌جایی است .
نقطه ضعف‌ها
1. ریتم کند میانی
یکی از نقدهای رایج به ریتم آرام و کند نیمه‌ی میانی فیلم بازمی‌گردد؛ برخی صحنه‌ها طولانی شده و در حفظ کشش دچار مشکل هستند 
2. وفاداری به رمان
برخی منتقدان معتقدند اقتباس وفاداری 100٪ به متن اصلی ندارد و تغییراتی در رویکرد داستان پدید آمده است که ممکن است روح رمان را کم‌رنگ کند .
3. سکانس‌های بحث‌برانگیز
برخی لحظات فیلم مانند سوار شدن دختر روی موتور یا تعاملات فیزیکی پدر و دختر در چارچوب فرهنگی و دغدغه‌های سینمای ایران چالش‌برانگیز هستند که احتمال دارد واکنش‌هایی را برانگیزد .
جمع‌بندی:
سبک و روند: آرام، صمیمی و ملودرامی با تمرکز بر تعاملات انسانی و بازسازی رابطه پدر و دختر
*پیام‌: تقویت نقش ارتباط و شنیده‌شدن در خانواده و نقد برچسب‌زدن به بیماران روانی توسط اجتماع.
مناسب برای تماشاگرانی که به روایت‌های لطیف و غیرپیچیده علاقه دارند و صبر برای مشاهده تحول احساسی شخصیت‌ها را دارند.
نویسنده: فائزه خطیب